Krótka historia Szostakowskiego
Rosyjski naukowiec Michaił Szostakowski swój sławny i w pewnym sensie przełomowy produkt stworzył przypadkowo, przy próbach chemicznych podczas prac nad preparatem o zupełnie innym przeznaczeniu. Było to w roku 1939, czyli na początku najkrwawszej w dziejach wojny. Może przypadek, a może Opatrzność, bo preparat ten (łatwy w produkcji i tani, stabilny chemicznie i trwały nawet w trudnych warunkach) był na ogromną skalę używany do leczenia wszelkich wojennych ran (archiwalne dane wskazują, że płyn Szostakowskiego był stosowany samodzielnie lub w postaci wzbogaconej np. w antybiotyki czy witaminy).
W późniejszych, już spokojniejszych czasach stosowano go głównie w szpitalach wojskowych w Związku Radzieckim, gdzie równolegle w zespole badawczym prowadzono badania – najpierw na żabach, potem innych zwierzętach, a następnie na ludziach.
Testy wychodziły bardzo dobrze, dlatego coraz szersze grono lekarzy europejskich sięgało po wynalazek Szostakowskiego. Początkowo jego zastosowanie ograniczało się do leczenia zewnętrznego, a mniej więcej w latach 60. XX wieku wynalazek Szostakowskiego zaczęto podawać doustnie w przypadku wrzodów żołądka, zgagi i nadkwasoty.
W kolejnych latach prowadzono liczne badania nad skutecznością preparatu oraz możliwości szerszego stosowania (np. w stomatologii).
Skład i właściwości wynalazku Szostakowskiego
Eter poliwinylobutylowy, czyli
Polimer E- oto cała tajemnica Szostakowskiego. Jest to substancja lepka i gęsta, bezsmakowa, o lekkim zapachu i żółtawym kolorze.
Nie wchłania się z przewodu pokarmowego, nie wnika do krwi, jest nietoksyczny i nie wywołuje alergii. Doskonale przylega do skóry oraz błon śluzowych i wykazuje wobec nich działanie osłaniające i chroniące przed czynnikami drażniącymi. Podany doustnie chroni śluzówkę przed kwasem oraz toksynami pochodzenia bakteryjnego. Przyspiesza gojenie ran i nadżerek oraz przyspiesza proces regeneracji nabłonka. Polimer E jest substancją odporną na agresywne, kwaśne i pełne enzymów trawiennych środowisko przewodu pokarmowego dlatego jest bardzo skutecznym “opatrunkiem” na błony śluzowe. Nie wchodzi w żadne reakcje z substancjami obecnymi naturalnie w układzie pokarmowym.
Wyrób medyczny Avilin Gastro 110ml - receptura Szostakowskiego
Ze względu na silne właściwości adhezyjne do błony śluzowej przewodu pokarmowego Avilin Gastro stosuje się w:
- Refluksie- Zgadze
- Nadkwaśności
- Nieżycie żołądka
- Chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy
Jak prawidłowo stosować Avilin Gastro
Aby preparat był skuteczny należy przyjąć
15 ml (1 łyżka stołowa) raz dziennie, najlepiej
wieczorem i na pusty żołądek. Optymalnie jest zastosować płyn Avilin 5 godzin po ostatnim posiłku.
Nie należy stosować preparatu Avilin Gastro dłużej niż 28 dni. Jeżeli zachodzi konieczność dłuższego stosowania trzeba zrobić kilkudniową przerwę.
Przed zastosowaniem właściwie jest zapoznać się z pełną informacją zamieszczoną na opakowaniu przez producenta produktu Avilin Gastro.
Przeciwwskazania:
- Zapalenie pęcherzyka żółciowego I uszkodzenia miąższu wątroby
- Uczulenie na składniki preparatu
- Preparat odpowiedni dla osób powyżej 12 r.ż.
